مقایسه اثرات 8 هفته تمرین قدرتی و استقامتی بر سطح ویسفاتین پلاسمای مردان میان‌سال

مقدمه و هدف: ویسفاتین یک آدیپوکین تازه کشف شده است که با چاقی افزایش می‌یابد. به روشنی مشخص نیست که تمرین‌های قدرتی و استقامتی می‌توانند با تغییر توده چربی و سطح چربی‏های خون در کاهش غلظت ویسفاتین پلاسما مؤثر باشند. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات 8 هفته تمرین قدرتی و استقامتی بر سطح ویسفاتین پلاسما در مردان میان‌سال بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران انجام شد. تعداد 28 مرد میان‌سال سالم با میانگین سنی 7/4±3/38 سال و قد 9/5±5/173 سانتی‌متر و شاخص توده بدنی 9/2±9/25 کیلوگرم بر متر مربع به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به 3 گروه کنترل(10 نفر)، گروه تمرین‌های قدرتی(9 نفر) و گروه تمرین‌های استقامتی(9 نفر) تقسیم شدند. تمرین‌های قدرتی به مدت 8 هفته با 80 ـ 65 درصد یک تکرار بیشینه، 12ـ 8 تکرار، 4 ـ2 نوبت و 3 جلسه در هفته انجام شد. تمرین‌های استقامتی نیز به مدت 8 هفته با شدت80 ـ 65 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 34 ـ20 دقیقه و 3 جلسه در هفته صورت گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده به وسیله نرم‌افزار SPSS وآزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین‌های قدرتی و استقامتی موجب کاهش معنی‌دار درصد چربی، نسبت دور کمر به لگن و غلظت ویسفاتین پلاسما شد(05/0>p). از طرف دیگر حداکثر اکسیژن مصرفی پس از اعمال هر دو نوع شیوه تمرینی افزایش پیدا کرد که این افزایش نسبت به گروه کنترل نیز معنی‌دار بود(01/0> p)، علاوه بر این، ارتباط معنی‏داری بین سطح اولیه ویسفاتین با درصد چربی و سطح تری‏گلیسرید مشاهده شد(05/0>p). نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان عنوان کرد که 8 هفته تمرینات قدرتی و استقامتی به واسطه کاهش توده چربی موجب کاهش غلظت ویسفاتین پلاسما در مردان میان‌سال می‌شوند.